Puk, Puk 1 ::: Wejście 1
Zgubione wejście
Puk, puk.
Chwila. Drzwi szukam!
Poczekam.
Pytanie pogłębiające:
Czy dziś naprawdę wiesz, dokąd chcesz wejść?
Nie chodzi o cel. Ani o sens.
Tylko o to, czy te drzwi, przed którymi stoisz – są Twoje.
Rozwinięcie:
Czasem stoimy pod drzwiami, których nie znamy. Z kluczem, który może nie pasuje. A może to nie klucz, tylko potrzeba? Ten moment, kiedy zatrzymujesz się nie dlatego, że wiesz dokąd, ale dlatego, że dalej nie da się iść bez pytania: „Czy to moje miejsce?”