Witaj.
Trafiłaś/Trafiłeś tutaj, bo być może zeskanowałaś/zeskanowałeś kod QR z jednego z produktów:
33 Wejścia do Siebie, 33 Rzeczy, które mówią, 33 Emocje albo 33 Wiersze (Tom I–III).
A może nie szukałaś/szukałeś tego miejsca, a mimo to drzwi lekko się uchyliły?
Poniżej znajdziesz jeden z Puk, Puków. To dialogi lub monologi, które najlepiej czytać powoli, z uważnością. Cała kolekcja jest kompletna i bezpłatna, możesz je losować o dowolnej porze.
Jeśli czujesz, że ten impuls poruszył coś w Tobie, to pod każdym Puk, Puk znajdziesz także jedną z 33 Emocji, również dostępną bezpłatnie. To kolejny krok i zarazem głębsze spojrzenie w to, co mogło w Tobie zapukać. Otworzysz?
Jeśli będziesz chciała/chciał wejść jeszcze dalej, to drzwi do Przestrzeni Otoya są tuż obok.
Puk, Puk 2 ::: Wejście 2
Proszę… bez pytań
Puk, puk.
Proszę wejść.
A czemu drzwi skrzypią?
I czemu trzeba pukać?
Co to za zapach?
Dlaczego tak jasno?
Zamknąć?
Pana godność?
Nie mam…
Pytanie pogłębiające:
Ile razy już odezwał się w Tobie głos, który kazał Ci wszystko wyjaśniać zanim jeszcze zdążyłaś/zdążyłeś wejść?
Rozwinięcie:
Czasem zanim zdążymy być sobą, już odpowiadamy na pytania, których nikt nie zadał – „Dlaczego tak?”, „Po co?”, „Kim jesteś?”.
Zastanów się, bo może to nie świat nas przesłuchuje.
Może to my sami sobie to robimy?
Być może właśnie dlatego Wejście jest tak trudne, bo trzeba uchylić nie tylko drzwi, ale i siebie – bez planu, bez wersji, bez nazwiska.
A jeśli wejdziesz w ten sposób…
… może okaże się, że to wystarczy, by być.
Emocja 2
2. Ścisk w gardle
Nie mam siły już tłumaczyć,
a mam dość udowadniania.
Czy tak trudno jest zobaczyć,
wszystkie moje te starania?
Znowu gadasz? Zacznij słuchać!
Z uważnością i pokorą.
Zamiast braków we mnie szukać,
Zajmij Serce czystą głową.
Pięści w ścisku, brak powietrza,
czerwień grzeje mnie od środka.
Nagle mi ochota przeszła,
I nie będę teraz słodka.
Czemu niby mam być inna?
Jestem sobą – akceptujesz?
W takich Chwilach jestem silna,
I to Ty się denerwujesz!
Sprawdź jaka to Emocja
Kliknij: ********
Podpis: Frustracja
Bez znieczulenia
Całe Życie prosisz o zrozumienie, a nie słyszysz własnego krzyku.
Pytania
- Co niedawno lub dawniej zatrzymało mój głos w połowie zdania?
- Czy czuję czasem, jak ciało mówi za mnie?
- Czy wiem kiedy mój Gniew zamienia się w obronę?
- Czy słyszę siebie, gdy mówię z zaciśniętym gardłem?
- Jak długo mogę udawać Spokój, który mnie dusi?
Poruszenia
Słowo: Napisz jedno zdanie zaczynające się od “Mam dość…”.
Ciało: Zrób głęboki wydech przez usta, aż poczujesz Ulgę w brzuchu.
Zmysły: Przyłóż dłoń do gardła i słuchaj bicia Serca.
Obraz: Narysuj lub wyobraź sobie linię, którą przerywasz w połowie.
Głos: Wypowiedz na głos swoje imię z pełnym oddechem.