Witaj.
Trafiłaś/Trafiłeś tutaj, bo być może zeskanowałaś/zeskanowałeś kod QR z jednego z produktów:
33 Wejścia do Siebie, 33 Rzeczy, które mówią, 33 Emocje albo 33 Wiersze (Tom I–III).
A może nie szukałaś/szukałeś tego miejsca, a mimo to drzwi lekko się uchyliły?
Poniżej znajdziesz jeden z Puk, Puków. To dialogi lub monologi, które najlepiej czytać powoli, z uważnością. Cała kolekcja jest kompletna i bezpłatna, możesz je losować o dowolnej porze.
Jeśli czujesz, że ten impuls poruszył coś w Tobie, to pod każdym Puk, Puk znajdziesz także jedną z 33 Emocji, również dostępną bezpłatnie. To kolejny krok i zarazem głębsze spojrzenie w to, co mogło w Tobie zapukać. Otworzysz?
Jeśli będziesz chciała/chciał wejść jeszcze dalej, to drzwi do Przestrzeni Otoya są tuż obok.
Puk, Puk 14 ::: Wejście 14
Jeszcze chwilę
… …
18:10
… …
18:37
… …
23:43
Gaszę świece.
Nie przyszła.
Spać idę.
Pytanie pogłębiające:
Czy wciąż czekasz, czy tylko boisz się zgasić świece?
Rozwinięcie:
Czekanie potrafi wypalić… ale nie od razu. Najpierw grzeje, potem boli, a na końcu zostaje tylko tlący się knot, którego nikt nie zgasił.
A przecież serce nie musi się przypalać, żeby ktoś był ważny.
Czasem wystarczy raz powiedzieć: „dość!”.
Emocja 14

14. Pikselowe Serce
Czas mnie zapamiętał, gdy szczęśliwa byłam,
w ciemnych zakamarkach, wspomnień szept ukryłam.
Dotyk, zapach, młodość, randki, księżyc, kwiaty,
Jeden z nich mnie kochał, drugi był bogaty.
Album mnie zasypał, daty skompresował,
dzieci mają dzieci, wnuk gdzieś mi się schował.
Kiedy byłam młoda, też w ukryciu żyłam,
i tak jak ten album, swe Emocje skryłam.
Życie w światłowodzie, brzdęk – powiadomienia,
kiedyś stał pod oknem, dziś wysyła mema.
Wszystko przyspieszyło, a przy tej prędkości,
Serce pikselowe – nie ma już jakości.
Naszła mnie refleksja – czasy się zmieniają,
Dusze przecież nadal w ludziach tych mieszkają.
Zrobię więc ciasteczka i opowiem bajkę,
siądę w swym fotelu i zapalę fajkę.
Sprawdź jaka to Emocja
Kliknij: ********
Podpis: Tęsknota
Bez znieczulenia
Już mało kto patrzy w oczy. Większość patrzy w ekran i dziwi się, że nic nie czuje.
Pytania
- Tęsknię bardziej za Czasem czy za Bliskością?
- Czy moja Pamięć trudnych Chwil potrafi również przytulić?
- A może tęsknię i czekam na autentyczny list, a nie na cyfrową wiadomość?
- Czy mogę dotknąć kogoś przez ekran?
- Kiedy ostatni raz patrzyłam/patrzyłem w oczy, a nie w piksele?
Poruszenia
Słowo: Zapisz jedno zdanie zaczynające się od „Chcę znów…”.
Ciało: Oprzyj łokcie na kolanach i pochyl głowę, jakbyś słuchał.
Zmysły: Powąchaj coś, co przypomina dawny Czas.
Obraz: Otwórz zdjęcie sprzed lat i patrz na nie bez porównywania.
Głos: Powiedz cicho: “Jestem tu, nie tam”.