Witaj.
Trafiłaś/Trafiłeś tutaj, bo być może zeskanowałaś/zeskanowałeś kod QR z jednego z produktów:
33 Wejścia do Siebie, 33 Rzeczy, które mówią, 33 Emocje albo 33 Wiersze (Tom I–III).
A może nie szukałaś/szukałeś tego miejsca, a mimo to drzwi lekko się uchyliły?
Poniżej znajdziesz jeden z Puk, Puków. To dialogi lub monologi, które najlepiej czytać powoli, z uważnością. Cała kolekcja jest kompletna i bezpłatna, możesz je losować o dowolnej porze.
Jeśli czujesz, że ten impuls poruszył coś w Tobie, to pod każdym Puk, Puk znajdziesz także jedną z 33 Emocji, również dostępną bezpłatnie. To kolejny krok i zarazem głębsze spojrzenie w to, co mogło w Tobie zapukać. Otworzysz?
Jeśli będziesz chciała/chciał wejść jeszcze dalej, to drzwi do Przestrzeni Otoya są tuż obok.
Puk, Puk 9 ::: Wejście 9
Czy to na pewno moje?
Puk, puk.
Za ile jedziemy?
Za 10 minut.
Nie mam tyle miejsca w plecaku – weźmiesz?
I to też…
A i to…
Pytanie pogłębiające:
Czy czasem ktoś „puka” do Ciebie nie po to, żeby wejść, ale po to, żebyś poniosła/poniósł za niego jego ciężar?
Rozwinięcie:
Czasem ktoś chce tylko podrzucić Ci bagaż.
A Ty zanim zapytasz „czy to moje?” – już niesiesz.
Może uważasz, że tak łatwiej, szybciej, albo że nie wypada odmówić.
Pamiętaj, że plecak nie opróżnia się sam i może dziś warto wyjąć z niego choć jedną rzecz.
Emocja 9
9. Jeszcze nie teraz
Pobudka z budzikiem stanęły nade mną,
zerkają mi w oczy pogodą jesienną,
za oknem brak Światła, nie ściąga mnie z łóżka,
wczorajszy dzień przykuł do swego łańcuszka.
Zadania poranne pukają radośnie,
a ja nie mam siły i krzyczę bezgłośnie,
gdy wstanę zmęczona, znowu coś zepsuję…
Czemu moje Życie, tak mnie rozszarpuje?
Wstałam, bo musiałam, nie wypiłam kawy,
i się pytam wszystkich, o te pilne sprawy.
Lista całkiem długa – jak to wszystko zrobić?
Wczoraj mnie dorwało, Myślą może dobić.
Dzień potrafi ważyć i przekraczać skalę,
ja mam tylko siebie więc się doskonalę.
Wiem, że są dwie drogi, wybrać zawsze mogę,
może jutro z rana, wystawię choć nogę.
Sprawdź jaka to Emocja
Kliknij: ********
Podpis: Niechęć
Bez znieczulenia
Nie jesteś zmęczona/zmęczony Życiem, tylko udawaniem, że nie wiesz, po co w ogóle wstać.
Pytania
- Czy mogę odpocząć, zanim cokolwiek zacznę?
- Co we mnie krzyczy, żeby zostać w łóżku?
- Czy wiem, że zmęczenie też próbuje coś mi powiedzieć?
- Kiedy praca staje się ucieczką ode mnie?
- Czy mój brak chęci to naprawdę słabość, czy tylko moja granica?
Poruszenia
Słowo: Zapisz jedno najmniejsze zdanie zaczynające się od “Zaczynam…”.
Ciało: Wstań z miejsca i zrób pół kroku w przód.
Zmysły: Powąchaj powietrze i zauważ jego temperaturę.
Obraz: Otwórz zasłonę lub drzwi, wpuszczając Światło.
Głos: Powiedz na głos: “Jeszcze dziś”.