Witaj.
Trafiłaś/Trafiłeś tutaj, bo być może zeskanowałaś/zeskanowałeś kod QR z jednego z produktów: 33 Wejścia do Siebie, 33 Rzeczy, które mówią, 33 Emocje albo 33 Wiersze (Tom I–III). A może nie szukałaś/szukałeś tego miejsca, a mimo to drzwi lekko się uchyliły?

Poniżej znajdziesz jeden z Puk, Puków. To dialogi lub monologi, które najlepiej czytać powoli, z uważnością. Cała kolekcja jest kompletna i bezpłatna, możesz je losować o dowolnej porze.

Jeśli czujesz, że ten impuls poruszył coś w Tobie, to pod każdym Puk, Puk znajdziesz także jedną z 33 Emocji, również dostępną bezpłatnie. To kolejny krok i zarazem głębsze spojrzenie w to, co mogło w Tobie zapukać. Otworzysz?

Jeśli będziesz chciała/chciał wejść jeszcze dalej, to drzwi do Przestrzeni Otoya są tuż obok.

Puk, Puk 14 ::: Wejście 14

Jeszcze chwilę

… …
18:10
… …
18:37
… …
23:43
Gaszę świece.
Nie przyszła.
Spać idę.

Pytanie pogłębiające:

Czy wciąż czekasz, czy tylko boisz się zgasić świece?

Rozwinięcie:

Czekanie potrafi wypalić… ale nie od razu. Najpierw grzeje, potem boli, a na końcu zostaje tylko tlący się knot, którego nikt nie zgasił.

A przecież serce nie musi się przypalać, żeby ktoś był ważny.

Czasem wystarczy raz powiedzieć: „dość!”.


Emocja 14

Wiersz Pikselowe Serce - Rozmowy z Emocjami - Wydawnictwo Otoya

14. Pikselowe Serce

Czas mnie zapamiętał, gdy szczęśliwa byłam,
w ciemnych zakamarkach, wspomnień szept ukryłam.
Dotyk, zapach, młodość, randki, księżyc, kwiaty,
Jeden z nich mnie kochał, drugi był bogaty.

Album mnie zasypał, daty skompresował,
dzieci mają dzieci, wnuk gdzieś mi się schował.
Kiedy byłam młoda, też w ukryciu żyłam,
i tak jak ten album, swe Emocje skryłam.

Życie w światłowodzie, brzdęk – powiadomienia,
kiedyś stał pod oknem, dziś wysyła mema.
Wszystko przyspieszyło, a przy tej prędkości,
Serce pikselowe – nie ma już jakości.

Naszła mnie refleksja – czasy się zmieniają,
Dusze przecież nadal w ludziach tych mieszkają.
Zrobię więc ciasteczka i opowiem bajkę,
siądę w swym fotelu i zapalę fajkę.

Sprawdź jaka to Emocja

Kliknij: ********

Podpis: Tęsknota


Bez znieczulenia

Już mało kto patrzy w oczy. Większość patrzy w ekran i dziwi się, że nic nie czuje.

Pytania

  • Tęsknię bardziej za Czasem czy za Bliskością?
  • Czy moja Pamięć trudnych Chwil potrafi również przytulić?
  • A może tęsknię i czekam na autentyczny list, a nie na cyfrową wiadomość?
  • Czy mogę dotknąć kogoś przez ekran?
  • Kiedy ostatni raz patrzyłam/patrzyłem w oczy, a nie w piksele?

Poruszenia

Słowo: Zapisz jedno zdanie zaczynające się od „Chcę znów…”.
Ciało: Oprzyj łokcie na kolanach i pochyl głowę, jakbyś słuchał.
Zmysły: Powąchaj coś, co przypomina dawny Czas.
Obraz: Otwórz zdjęcie sprzed lat i patrz na nie bez porównywania.
Głos: Powiedz cicho: “Jestem tu, nie tam”.

`
Koszyk
Przewijanie do góry