Witaj.
Trafiłaś/Trafiłeś tutaj, bo być może zeskanowałaś/zeskanowałeś kod QR z jednego z produktów:
33 Wejścia do Siebie, 33 Rzeczy, które mówią, 33 Emocje albo 33 Wiersze (Tom I–III).
A może nie szukałaś/szukałeś tego miejsca, a mimo to drzwi lekko się uchyliły?
Poniżej znajdziesz jeden z Puk, Puków. To dialogi lub monologi, które najlepiej czytać powoli, z uważnością. Cała kolekcja jest kompletna i bezpłatna, możesz je losować o dowolnej porze.
Jeśli czujesz, że ten impuls poruszył coś w Tobie, to pod każdym Puk, Puk znajdziesz także jedną z 33 Emocji, również dostępną bezpłatnie. To kolejny krok i zarazem głębsze spojrzenie w to, co mogło w Tobie zapukać. Otworzysz?
Jeśli będziesz chciała/chciał wejść jeszcze dalej, to drzwi do Przestrzeni Otoya są tuż obok.
Puk, Puk 13 ::: Wejście 13
Wystarczy, że jesteś
Puk, puk.
Mogę…?
Wszystko słyszałem. Siadaj. Zrobię herbatę.
Cienkie te ściany.
Przepraszam…
I dziękuję.
Pytanie pogłębiające:
Czy umiesz być ścianą między słowami, między herbatą, między niczym… a wszystkim?
Rozwinięcie:
Nie zawsze musisz naprawiać. Czasem wystarczy być ścianą. Tą, która nie ocenia, ale słyszy. Tą, o którą można się oprzeć, nawet jeśli nic nie mówi. Bo kiedy napięcia przechodzą przez mur, nie szukają rady. Szukają kogoś, kto wysłucha, zostanie, nie oceni… i zrobi herbatę.
Emocja 13
13. Historie przy brzegu
Przechodziłam plażą między historiami,
odczuwałam Myśli – może były snami?
Wzięłam kamień w dłonie, bo samotnie leżał,
oto co na ucho, sam mi opowiedział.
Choć kamieniem jestem, nawet Serca nie mam,
liczne Doświadczenia, wieczorami zbieram.
O zachodach Słońca, czasem łzy przynoszą,
i o zmianę Życia, swój horyzont proszą.
Trudno obserwować, gdy się tyle czuje,
wtedy nawet kamień, Serca brak zakłuje.
Nic nie mogę zrobić, ale wszystko słyszę,
jednak to mną w rękach, w Smutku ktoś kołysze.
Odłożyłam kamień i podziękowałam,
słuchając z uwagą, siebie rozpoznałam,
Według mnie jest ważne, aby słuchać Duszą,
kamień spadnie z Serca, a historie wzruszą.
Sprawdź jaka to Emocja
Kliknij: ********
Podpis: Współczucie
Bez znieczulenia
Zanim kogoś przytulisz, spróbuj najpierw nie odpychać siebie.
Pytania
- Czy umiem słuchać tak, by naprawdę usłyszeć?
- Co mnie porusza w cudzym Smutku?
- Czy wiem czym naprawdę jest współczucie?
- Kiedy ostatni raz po prostu byłam/byłem bez określonej roli i bez celu?
- Czy wiem, że czasem moje milczenie mówi z największą Czułością
Poruszenia
Słowo: Napisz jedno zdanie zaczynające się od “Słyszę…”.
Ciało: Oprzyj dłonie na kolanach i rozluźnij barki.
Zmysły: Posłuchaj przez minutę Ciszy wokół siebie.
Obraz: Weź kamień lub mały przedmiot i potrzymaj w dłoni.
Głos: Powiedz: “Jestem obok”.