Witaj.
Trafiłaś/Trafiłeś tutaj, bo być może zeskanowałaś/zeskanowałeś kod QR z jednego z produktów:
33 Wejścia do Siebie, 33 Rzeczy, które mówią, 33 Emocje albo 33 Wiersze (Tom I–III).
A może nie szukałaś/szukałeś tego miejsca, a mimo to drzwi lekko się uchyliły?
Poniżej znajdziesz jeden z Puk, Puków. To dialogi lub monologi, które najlepiej czytać powoli, z uważnością. Cała kolekcja jest kompletna i bezpłatna, możesz je losować o dowolnej porze.
Jeśli czujesz, że ten impuls poruszył coś w Tobie, to pod każdym Puk, Puk znajdziesz także jedną z 33 Emocji, również dostępną bezpłatnie. To kolejny krok i zarazem głębsze spojrzenie w to, co mogło w Tobie zapukać. Otworzysz?
Jeśli będziesz chciała/chciał wejść jeszcze dalej, to drzwi do Przestrzeni Otoya są tuż obok.
Puk, Puk 7 ::: Wejście 7
Kto tam?
Puk, puk.
Kto tam?
Ocena postaci.
Pytanie pogłębiające:
Czy pozwoliłaś/pozwoliłeś kiedyś, by czyjaś ocena dotknęła Ciebie, zanim zdążyłaś/zdążyłeś zapytać, po co przyszła?
Rozwinięcie:
Głos oceny nie zawsze przychodzi od innych.
Czasem to Twoje własne „kto ty jesteś?”, powiedziane tonem, który dobrze znasz.
Zatrzymaj się i sprawdź, czy te Słowa naprawdę należą do Ciebie.
Kiedy je usłyszysz, zobacz, co dzieje się w Tobie, gdy nie odpowiadasz.
Emocja 7
7. Wolność z betonu
Czarna ziemia pachniała wolnością,
liczne rośliny, drzewa i kwiaty,
lecz przyszli nagle z ziemi własnością,
wycięli wszystko, by stawiać chaty.
Najpierw koparki, później spychacze,
z terenów zwierząt, parking zrobili,
deweloperzy, inni bogacze,
zgubili siebie w tej jednej Chwili.
Była tam wierzba, kiedyś płacząca,
huśtawka miała wiele zabawy,
dziś zamiast wierzby, łzy mam bez końca,
kwiat też pamiętam, piękno-żółtawy.
Minęły lata z pokoleniami,
i tam, gdzie kiedyś zachwyt przeżyłam,
między ludzkimi potrzeb błędami,
zamknęłam oczy – nie wybaczyłam.
Sprawdź jaka to Emocja
Kliknij: ********
Podpis: Pogarda
Bez znieczulenia
Patrzysz na beton z odrazą, ale to również Twoje ręce w tym uczestniczą, tylko że w innym miejscu.
Pytania
- Czy warto jest kochać wspomnienia?
- Kiedy mój Żal zamienia się w chłód?
- Czy aby na pewno nie uczestniczę również w “betonowaniu” natury i grzebaniu czyichś wspomnień?
- Co we mnie się dzieje, gdy patrzę na zniszczone wspomnienia?
- Czy chcę nadal widzieć tylko piękno pod gruzem?
Poruszenia
Słowo: Zapisz jedno zdanie zaczynające się od “Wybaczam ziemi…”.
Ciało: Przykucnij lub dotknij podłogi dłonią.
Zmysły: Powąchaj ziemię, kwiat, doniczkę – cokolwiek żywego.
Obraz: Spójrz na coś zniszczonego i znajdź w tym odcień Życia.
Głos: Wypowiedz cicho: “To też ja”.